Wat ik leerde tijdens de Kinderboekenweek

De kinderboekenweek, met het prachtige thema Vriendschap, is alweer voorbij. Jammer, want naast het feit dat de aandacht voor kinderboeken ontzettend belangrijk is, vind ik het ook erg leuk om als schrijfster te vertellen over mijn werk. Hoewel ik dat het hele jaar doe doe, ligt de piek toch altijd wel in de kinderboekenweek. Lezingen in bibliotheken, klassen bezoeken op uiteenlopende scholen, hier en daar voorlezen… heerlijk!

Het kost veel tijd,energie en keelsnoepjes. Maar oh, wat levert het toch altijd ook veel op. Niet alleen op het gebied van schrijven, ook gewoon kleine en grote lessen des levens.

Een paar zal ik met je delen:

1. Wat is Nederland toch mooi! Ja, echt. Tijdens een Kinderboekenweek maak ik aardig wat kilometers. Het leuke van scholen is dat ze door het hele land verspreid staan. Dus niet alleen in de toeristische gebieden, maar ook in kleine dorpjes waar ik nooit eerder van heb gehoord. Dat je over een zandweg hobbelt in alle vroegte, je ernstig afvragend hoe up to date je navigatiesysteem eigenlijk nog is, en dat je dan in een prachtig dorpje met zo’n heerlijk oud schoolgebouw terecht komt… zulke momenten voelen als cadeautjes.  
2. Hoezo, ‘lager’ onderwijs ??!!?? Een school die ik bezocht, had een populatie waarbij doorstroom naar VWO of HAVO niet direct vanzelfsprekend is. Zoals een van de leerlingen zei: ‘wij gaan volgend jaar naar iets laags. Praktijkonderwijs of zo.’ Laag? Ik ben er na deze week alleen maar meer van overtuigd dat het niet zo is dat VWO hoog onderwijs, en praktijkonderwijs laag onderwijs is. De vragen die de leerlingen hier stelden waren in veel gevallen doordachter dan op een aantal andere scholen. De hulpvaardigheid van de leerlingen op deze school viel zeer positief op. In de gang stonden diverse, zeer creatieve werkstukken van hoge kwaliteit… Wat moet de maatschappij zonder mensen met deze kwaliteiten?
3. Wat is voorlezen belangrijk! Ik heb daar al eens eerder wat over geschreven, maar ook nu werd ik er weer bij stilgezet. Een klein stukje voorlezen, mondde zomaar uit in een prachtig, open gesprek over pesten. Over durven opkomen voor een ander, en over hoe kwetsbaar je kan zijn.
4. Waar je ook naartoe rijdt, ongeacht het tijdstip, je loopt altijd vertraging op. Zelfs toen ik dacht een thuiswedstrijd te hebben – van huis naar school slechts 20 minuten rijden, tussen een aantal weilanden door – , zorgde een grote maaimachine nog voor een forse vertraging.

Inmiddels is de rust weer een klein beetje teruggekeerd. Het manuscript waar ik nu aan werk, is weer afgestoft en uitgebreid. De opdracht voor een kerstverhaal kan van stal worden gehaald. Ook daar geniet ik weer van. Ik bof maar met mijn baan :).