
‘Nooit bang dat je ideeën voor een verhaal opraken?’
Het is alweer een tijdje geleden dat iemand mij die vraag stelde, maar ik weet nog goed dat ik de vragenstelster ongelovig aanstaarde. Bedoelde ze die vraag serieus?
Natuurlijk ben ik bekend met de term writer’s block. Je hoort mij niet zeggen dat ik daar nooit last van zal krijgen. En natuurlijk lukt het schrijven mij de ene dag beter dan de andere dag. Soms is daar een aanwijsbare oorzaak voor, vaker niet. Ik verwijder ook wel eens een hoofdstuk dat ik heb geschreven omdat ik de kwaliteit niet goed genoeg vind. Of omdat mijn hoofdpersonen er heel andere ideeën op na houden dan ikzelf. Kortom: ik kan genoeg redenen bedenken die me het schrijven moeilijk kunnen maken. Maar een gebrek aan ideeën… nee, daar kan ik me echt niks bij voorstellen. In mijn hoofd zit een antenne die 24/7 gericht is op het oppikken van verhaalsignalen, zodat ik nog meer boeken kan schrijven. Hoe dat gaat? Nou vooruit, een paar willekeurige voorbeelden van vandaag.
- Precies op het moment dat dochter en ik de deur uitgaan, barst er een flinke regenbui los. ‘Van regen smelt je niet,’ mompel ik, vooral ter bemoediging van mezelf. En prompt vraagt mijn schrijversbrein zich af wat er zou gebeuren als je wel zou smelten. In mijn hoofd ontstaat een verhaal over smeltende mensen die in regenplassen veranderen. Vervolgens door de zon verdampen, wolken vormen en weer op aarde neer regenen. Daar wordt het verhaal me te creepy en dwing ik mijn brein terug in het hier en nu.
- Een uurtje later zit ik bij de kapper. ‘Wil je nog wat verzorgende olie in je haar?’ vraagt ze, terwijl ze een sprayflacon ophoudt. Als ik even later naar huis loop vraag ik me af wat er met me gebeurd zou zijn als er geen olie maar onzichtbaarheidsspray in het flesje had gezeten. Of een spray die ervoor zorgt dat je door de tijd heen kunt reizen, of een spray waardoor je haar ineens uit je voetzolen groeit…
- Terwijl ik wat nieuwsberichten lees over het medicijn tegen het coronavirus, vormt mijn brein een beeld van een laboratorium. Achter allerlei borrelende reageerbuisjes en erlenmeyers zit een oude, goedwillende arts die per ongeluk een zeer besmettelijk en gevaarlijk virus heeft gecreëerd in plaats van het medicijn dat hij wilde ontwikkelen. Hij wordt hierom al een tijd gechanteerd door een van zijn medewerkers en hij vraagt zich af wie hij wel en niet kan vertrouwen.
(tekst gaat verder onder advertentie.)
- Tijd voor koffie. Terwijl ik het oude koffiefilter bij het gft-afval gooi, vraag ik me af hoe het dagboek van een koffieboon eruit zou zien. Geboren worden op een schaduwrijke berghelling, een verre reis naar Europa op latere leeftijd, vermalen worden en uiteindelijk als compost ergens door een bodem geharkt te worden… Zo’n boon heeft vast genoeg te vertellen.
- Ik werk aan mijn manuscript: het vooralsnog titelloze derde boek over Maffe meester Daan. Ideeën in overvloed. Maar helaas voor jou, geen spoilers hier ;).
- Oh ja, de was! Terwijl ik wat handdoeken in de machine prop, vraag ik me af hoe het is wanneer je door een dwangstoornis alleen maar rondjes durft te lopen. Zoals de trommel van een wasmachine ook alsmaar ronddraait… Het is te hopen dat ik daar nooit echt achter kom, mijn hoofd maakt er een afschuwelijk verhaal van.
Ik kan zo nog heel wat voorbeelden geven, maar je snapt nu waarschijnlijk wel dat het me aan ideeën voor een verhaal niet snel zal ontbreken. Al heb ik ze nooit geteld, ik vermoed dat er op wel 100 mogelijke verhaalideeën per dag door mijn hoofd vliegen.
Af en toe is dat ongelooflijk vermoeiend, maar gelukkig is het vooral heel erg inspirerend.
De meeste ideeën zijn vluchtige flarden die ontstaan in een split-second en ook weer heel snel verdwijnen. Soms word ik ‘s nachts wakker met een geweldig idee en ben ik het ‘s morgens weer kwijt. En soms… soms blijft een idee hangen, ga ik ermee aan de slag en wordt het uiteindelijk een boek. Ook dat komt voor.
Staat jouw brein ook heel de dag aan?
Dit bericht bevat enkele affiliatelinks. Wanneer je iets bestelt via deze link, krijg ik als dank een kleine commissie. Dit kost jou uiteraard niets extra’s. Ik zie ook niet wie jij bent en wat je hebt gekocht. Mocht je gebruik maken van de links: dankjewel.
Geef een antwoord