• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar

Judith van Helden

auteur | tekstschrijver | journalist

  • Boeken
    • Voorleesboeken
      • Sam en Sara
      • Kleuren op de Stoep
      • De avonturen van Sam en Sara
      • Jelle ruimt op
    • Slimbo’s
      • De Verdwenen Verhuiswagen
      • Dieven in het Museum
      • Raadsels rond het Kasteel
      • Supermarkt in Brand
    • De Smaakmakers
      • Smaken Verschillen
      • Vriendschap op het Menu
      • Een Uitgekookt Plan
      • Meiden van de Kook
    • De Breiclub
      • De Breiclub en de Gestolen Diamanten
      • De Breiclub en het Verdwenen Goud
    • Maffe Meester Daan
      • Maffe meester Daan speelt bananenslagbal
      • Maffe meester Daan vliegt alle kanten op
      • Maffe meester Daan duikt in de verleden tijd
      • Maffe meester Daan en de Spetterende Sportdag
    • Beroep Onder de Loep
    • Dieven in de Buurt!
    • Columbus!
    • Felicia heeft altijd geluk
    • Felicia redt de dierentuin
    • Dertig Dagen Duurzaam
    • Jip lost het op (of misschien ook niet)
  • Overige teksten
  • BLOG
  • Judith
  • Samenwerken
  • Contact
  • Schrijf dat boek! 50 tips voor beginnende schrijvers
september 2, 2019

Kort verhaal: imago

verhaal

waterlelie
waterlelie

Terwijl ze naar haar rimpelige spiegelbeeld in het water keek, overpeinsde de waterlelie haar bestaan. 

In het water, zo dacht ze, ziet men maar een fractie van mijn eigenlijke schoonheid. Ik lijk daar gerimpeld en verander steeds van vorm. Dat doet mijn voorkomen geen recht. 
Ze deelde haar ijdele zorgen met libelle, die iedere zonnige dag trouw op bezoek kwam. 
‘Jij kunt tenminste nog wegvliegen en je spiegelbeeld van je afschudden,’ zei ze met een licht beschuldigende ondertoon in haar stem. 
‘Tja,’ zei Libelle. ‘Dat is mijn imago.’
‘Je imago,’ herhaalde de waterlelie. Ze draaide het woord rond in haar mond en probeerde de smaak vast te stellen. Het smaakte haar niet.  
‘Jouw imago is het beeld dat men van jou heeft, maar wij weten allebei dat jij werkelijk van het water weg kunt vliegen.’ 
Libelle liet haar vleugels zoemen. ‘Beeld? Zijn er mensen met een beeld van mij?’ vroeg ze. ‘Een stenen beeld? Misschien een beeld uit hout gesneden? Wellicht zelfs van marmer?’  
‘Een fictief beeld, Libelle. Gemaakt van gedachten.’ 
Libelle keek verward. ‘Maar dan is het toch geen beeld van mijn imago?’ 
Waterlelie zuchtte. ‘Dan ís het je imago.’ 
‘Nee, mijn imago zit hier voor je.’ 
‘Nee. Jij zit voor me.’ 
‘Dat zeg ik, toch?’
‘Nee, dat zeg je niet.’ 
Het bleef een tijdje stil. 
‘Ik geloof dat ik er maar weer eens vandoor ga.’
Libelle steeg op, vloog een rondje en verdween daarna uit het zicht van de waterlelie. 
Wilg, die als vanouds aan de kant stond en tegen wil en dank de conversatie had gevolgd, ritselde met zijn bladeren. Vliegt ze nu weg met haar imago, of blijft haar imago hier achter?
Aan het eind van de dag was Wilg er nog steeds niet over uit. 

Imago: (reputatie) het beeld dat men zich ergens van heeft gevormd. 
Imago: het volwassen resultaat van een gedaanteverwisseling bij insecten.

Op dit verhaal rust auteursrecht. Verwijzen naar deze blogpost staat vrij. Wilt u dit verhaal in een andere vorm delen, neem dan alstublieft contact op.

You might also like

  • Een kerstverhaal: de ster van Bethlehem

kort verhaal, schrijven, verhaal

Lees Interacties

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Primaire Sidebar

Categorieën

Volg mijn blog met bloglovin’

Follow

Privacy- en cookieverklaring

    Ook hier vind je mij online

Judith van Helden © 2022 -